Erik's WEP, de BE-07-66
Geplaatst: ma 11 aug 2014 09:01
Bij mijn introductie heb ik al aangegeven dat ik vanaf begin Augustus de eigenaar ben van de BE-07-66. In dit draadje ga ik verder in op mijn belevenissen met de WEP en de zaken die ik er aan doe om hem in goede staat te houden. Ik heb de wagen kunnen kopen van Martin Roelofs. Hij heeft de wagen zelf ruim tien jaar met veel zorg gereden en onderhouden.
De dag van de aanschaf was al spannend met een lange reis van Culemborg naar Noord-West Friesland, waarbij ik in Leeuwarden door Martin werd opgehaald voor het laatste deel van de reis. De eerste proefrit ging wel goed, al had ik wel het gevoel dat ik opnieuw moest leren rijden. Bij nog een proefritje begon de motor over te slaan en gaf Martin aan dat hij me wel terug wilde brengen naar het station. Aangezien ik denk dat de WEP een echte knutselauto is heb ik aangeboden om samen te kijken wat er aan de hand was.
Met de VTH9-326 in de hand zijn we gaan kijken wat het geval kon zijn. Martin dacht eerst dat de benzineleiding te warm werd en daar hebben we dus tijdelijk een isolatiebuis omheen gemonteerd; Ondanks de isolatiebuis werd het gedrag niet beter, waarop Martin aangaf de bougies maar te vervangen, ondanks dat deze er pas een jaar of twee geleden in waren gezet. Na het schoonspuiten met lucht van de cilinderkop (om eventueel vuil in de cilinders te voorkomen) hebben we alle zes de waterdichte bougies er uit gedraaid. Bij sommige bougies leek het er op of er wel eens vonkoverslag tussen contactpunt en massa was geweest. Martin had gelukkig nog zes nieuwe bougies liggen, maar omdat we toch alle bougies hadden verwijderd was een compressietest eenvoudig uit te voeren. Het resultaat was erg mooi (van voor naar achter achtereenvolgens compressieverhoudingen van 1 op 6.9, 7, 7, 7, 6.9, 6.9). Na het plaatsen van de bougies hebben we ook elke bougiekabel met draaiende motor gecontroleerd op een goede vonk en bij elke kabel haalden we minimaal een centimeter aan vonklengte. Daar zat dus niets fout, de koop werd gesloten en het kenteken overgeschreven.
De oliedruk zat mooi rond de 2,5 bar alleen de temperatuur was bij de proefritten met 80 graden volgens Martin wat aan de hoge kant. Na het inladen van een paar losse onderdelen (onder andere de verduisteringsschijnwerper, de stoflappen en de vlaggestokken) ben ik tot Heerenveen achter Martin aangereden die toevallig ook die kant op moest. Bij het eerste benzinestation de linkertank volgegooid (in de rechter zat ongeveer twintig liter) en temperatuur gecontroleerd. De temperatuur stond op de 85 graden. Banden waren lekker warm en verder geen bijzonderheden. Klaar voor de wereldreis. Vlak voor Heerenveen afscheid genomen van Martin en laatste controle van temperatuur en druk. De wijzer stond net boven de 85 graden, dus op naar Culemborg, door de polders.
Vlak voorbij Emmeloord stond de meter al op de 95 graden en bij het laatste benzinestation voor de brug naar de Flevopolders maar een afkoelstop gemaakt waarbij binnen een half uur de temperatuur weer op 80 graden stond; .
Tussen Lelystad en Almere heb ik nogmaals een stop moeten maken en daarna vervolgens bij Huizen nog een stop, waarbij ik ook direct heb getankt. Volgens de dagteller had ik al 143 kilometer gereden en dat zou bij een brandstofgebruik van 1:3 op een bijna lege tank moeten wijzen (Martin had al verteld dat de brandstofmeters niet te vertrouwen waren). Tot mijn verbazing ging er maar 31 liter brandstof in, dus ik heb netjes 1:4.6 gereden (bij een snelheid van 75-80 km/u). Tijdens de afkoelstop heb ik even contact gehad met zowel Jan de Weijer als Albert Vrijborg. Jan gaf aan me bij Houten op te komen wachten en Albert had nog wat checks om te controleren wat er mis zou kunnen zijn met de koeling.
Vanaf Houten waar ik de laatste koelstop heb gehouden heeft Jan het laatste stuk geëscorteerd. In Culemborg zijn we met de naald op 99 graden, maar over de ventwegen gereden, waardoor de temperatuur vrij snel zakte naar de 85 graden. Ik ben na een rit van 230 kilometer en 6 uur dus relatief zonder kleerscheuren in Culemborg aangekomen. Martin had ondertussen al een SMS bericht gestuurd omdat hij zich al zorgen maakte over de lange reisduur, dus die heb ik ook gebeld om aan te geven dat ik veilig thuis ben gekomen.
De WEP is overigens op een aardige manier gemodificeerd; Tussen cabine en laadbak zijn de huiven gekoppeld waardoor je een grote opening hebt richting de huif. Tevens is er een uitsparing in de laadbak gemaakt, waardoor je makkelijk van cabine naar laadbak kunt stappen en zit er in het achterste zeil een groot stuk transparant plastic voor een goed zicht naar achteren. Er was dan ook een binnenspiegel gemonteerd, maar die heb ik verwijderd omdat die zo hoog zat dat alleen bij een verkeerslicht te zien was dat er auto's achter me stonden... .
In een volgend bericht ga ik verder met mijn belevenissen...
De dag van de aanschaf was al spannend met een lange reis van Culemborg naar Noord-West Friesland, waarbij ik in Leeuwarden door Martin werd opgehaald voor het laatste deel van de reis. De eerste proefrit ging wel goed, al had ik wel het gevoel dat ik opnieuw moest leren rijden. Bij nog een proefritje begon de motor over te slaan en gaf Martin aan dat hij me wel terug wilde brengen naar het station. Aangezien ik denk dat de WEP een echte knutselauto is heb ik aangeboden om samen te kijken wat er aan de hand was.
Met de VTH9-326 in de hand zijn we gaan kijken wat het geval kon zijn. Martin dacht eerst dat de benzineleiding te warm werd en daar hebben we dus tijdelijk een isolatiebuis omheen gemonteerd; Ondanks de isolatiebuis werd het gedrag niet beter, waarop Martin aangaf de bougies maar te vervangen, ondanks dat deze er pas een jaar of twee geleden in waren gezet. Na het schoonspuiten met lucht van de cilinderkop (om eventueel vuil in de cilinders te voorkomen) hebben we alle zes de waterdichte bougies er uit gedraaid. Bij sommige bougies leek het er op of er wel eens vonkoverslag tussen contactpunt en massa was geweest. Martin had gelukkig nog zes nieuwe bougies liggen, maar omdat we toch alle bougies hadden verwijderd was een compressietest eenvoudig uit te voeren. Het resultaat was erg mooi (van voor naar achter achtereenvolgens compressieverhoudingen van 1 op 6.9, 7, 7, 7, 6.9, 6.9). Na het plaatsen van de bougies hebben we ook elke bougiekabel met draaiende motor gecontroleerd op een goede vonk en bij elke kabel haalden we minimaal een centimeter aan vonklengte. Daar zat dus niets fout, de koop werd gesloten en het kenteken overgeschreven.
De oliedruk zat mooi rond de 2,5 bar alleen de temperatuur was bij de proefritten met 80 graden volgens Martin wat aan de hoge kant. Na het inladen van een paar losse onderdelen (onder andere de verduisteringsschijnwerper, de stoflappen en de vlaggestokken) ben ik tot Heerenveen achter Martin aangereden die toevallig ook die kant op moest. Bij het eerste benzinestation de linkertank volgegooid (in de rechter zat ongeveer twintig liter) en temperatuur gecontroleerd. De temperatuur stond op de 85 graden. Banden waren lekker warm en verder geen bijzonderheden. Klaar voor de wereldreis. Vlak voor Heerenveen afscheid genomen van Martin en laatste controle van temperatuur en druk. De wijzer stond net boven de 85 graden, dus op naar Culemborg, door de polders.
Vlak voorbij Emmeloord stond de meter al op de 95 graden en bij het laatste benzinestation voor de brug naar de Flevopolders maar een afkoelstop gemaakt waarbij binnen een half uur de temperatuur weer op 80 graden stond; .
Tussen Lelystad en Almere heb ik nogmaals een stop moeten maken en daarna vervolgens bij Huizen nog een stop, waarbij ik ook direct heb getankt. Volgens de dagteller had ik al 143 kilometer gereden en dat zou bij een brandstofgebruik van 1:3 op een bijna lege tank moeten wijzen (Martin had al verteld dat de brandstofmeters niet te vertrouwen waren). Tot mijn verbazing ging er maar 31 liter brandstof in, dus ik heb netjes 1:4.6 gereden (bij een snelheid van 75-80 km/u). Tijdens de afkoelstop heb ik even contact gehad met zowel Jan de Weijer als Albert Vrijborg. Jan gaf aan me bij Houten op te komen wachten en Albert had nog wat checks om te controleren wat er mis zou kunnen zijn met de koeling.
Vanaf Houten waar ik de laatste koelstop heb gehouden heeft Jan het laatste stuk geëscorteerd. In Culemborg zijn we met de naald op 99 graden, maar over de ventwegen gereden, waardoor de temperatuur vrij snel zakte naar de 85 graden. Ik ben na een rit van 230 kilometer en 6 uur dus relatief zonder kleerscheuren in Culemborg aangekomen. Martin had ondertussen al een SMS bericht gestuurd omdat hij zich al zorgen maakte over de lange reisduur, dus die heb ik ook gebeld om aan te geven dat ik veilig thuis ben gekomen.
De WEP is overigens op een aardige manier gemodificeerd; Tussen cabine en laadbak zijn de huiven gekoppeld waardoor je een grote opening hebt richting de huif. Tevens is er een uitsparing in de laadbak gemaakt, waardoor je makkelijk van cabine naar laadbak kunt stappen en zit er in het achterste zeil een groot stuk transparant plastic voor een goed zicht naar achteren. Er was dan ook een binnenspiegel gemonteerd, maar die heb ik verwijderd omdat die zo hoog zat dat alleen bij een verkeerslicht te zien was dat er auto's achter me stonden... .
In een volgend bericht ga ik verder met mijn belevenissen...